سخن گفتن از شاهنامه در ایران , سخن امروز و دیروز نیست. سخن گفتن از تاریخ و فرهنگ یک مردم است. در میان مردمان بختیاری شاهنامه ارزش و جایگـــاهی ویژه دارد. بختیاری‌ها شاهنامه نمی‌خوانند، با آن زندگی می‌کنند. این کتاب با گوشت و پوست و خون آنهــــا درآمیخته است. تا جایی که نام فرزندانشان را هم از شاهنامه برمی‌گزینند. این نگـاه ویژه و ارجمندانه به شاهنامه گــواه این است کـــه آنهــــا مانداک‌دار(: میرا ث دار) شاهنامه هستند و همواره برای نگاهداری و گسترش آن می‌کوشند.
این کوشش‌ها از برگــزاری جشنواره‌های گوناگون شاهنامه‌خوانی تا خواندن شاهنامه به گویش و آواز بختیاری دیده میشود. از همین روی به سراغ یکی از شاهنامه‌خوانان برجسته‌ی بختیاری استاد اسد قریشوندی رفتم تا با او در این‌باره گفت‌وگو کنم.
اجرای ایشان را چندی پیش به همراه گروه نوازندگی آیینی پرک در دانشگاه بهشتی تهران بود دیده بودم. آن آوای گرم و گیرا و آن حس و حالش هنگـــام خواندن چکامه‌ها با گویش بختیاری برای من بسیار دلربا بود.
نوشتار بالا بخش از گفت‌گوی زهرا محمودی با اسد قریشوندی شاهنامه خوان بختیاری است که با عنوان «شاهنامه، پاره‌ای از جان ایرانیان بختیاری» در رویه‌ی شاهنامه‌ی هفته‌نامه‌ی امرداد 366 چاپ شده است.
درباره این سایت